Welke vraag die je ooit heb gekregen heb je inmiddels al tientallen keren zelf gesteld aan anderen?

Indien een vraag echt voor jou wérkt, voel je je vaak geïnspireerd. Je merkt niet alleen een goed resultaat (oplossingsgericht) maar je voelt tevens dat er meer zit in die vraag. Het is dan ook niet verwonderlijk dat je diezelfde vraag zelf gaat hanteren. Bijvoorbeeld wanneer je iemand ontmoet die vertelt over een stevige uitdaging of een ‘onmogelijk’ obstakel op de levensweg.
Het is nuttig om eerst even stil te staan bij je eigen ervaring.
Wat maakt dat die vraag voor jou wérkte? Waarin zat het? In de inhoud, de woorden of in de wijze waarop ze werd gesteld of in het moment (de context) of in de verbinding die jij maakte met een andere situatie? Wat zat er meer in die vraag dan louter de weg wijzen naar een alternatieve oplossing? Wat is er vandaag overgebleven van die vraag?
Knap indien je in de stilte die volgt op de vraag die jij stelt en de fonkel in de ogen van de ander ziet dat ze de ander diep raakt. Toch even … neem goed waar. Het zou best kunnen dat je enkel dat ziet wat je wilt zien. Dat jouw enthousiasme voor jouw ‘resultaat’ je drijft en niet dat wat de ander op dit ogenblik nodig heeft. ‘De kunst van het vragen’ bestaat voor het grootste deel uit waarnemen en terughouden en voor het kleinste deel uit het stellen van de vraag.