Voor mijn deur staat een rij hoge lindebomen. Vanuit mijn raam op de tweede verdieping beschouw ik reeds enkele jaren het leven van de kraaien in de bomen.
Gaandeweg komen nu alle bomen kaal te staan. Een kraai komt aangevlogen en landt op een van de hoogste punten van een boom. Hij zet zich op een dunne tak die uiteraard doorbuigt onder zijn gewicht.
Dat deert hem niet. Hij toont zich niet zenuwachtig of ongemakkelijk. Integendeel, hij veert rustig mee met het takje. Hij weet immers dat wat er ook gebeurt, hij niet zal vallen want hij kan vliegen. Hij leeft en handelt vanuit zijn eigen kracht. Zo ken ik hem.
Enkele reflecties:
• reken niet op de stevigheid van het pad waar je je voeten zet maar op je vaardigheid om steeds flexibel een andere stap te zetten,
• reken niet op de stevigheid van de relatie met andere mensen maar op je vaardigheid om tegenslagen op te vangen en steeds flexibel een nieuwe stap te zetten,
• vertrek op ieder moment, in alles, vanuit je eigen kracht.
Vol vertrouwen landt hij
op een dunne tak die buigt.
Een kraai vol vliegkracht.
Francis Gastmans 