Welke pijnlijke vraag die je kreeg bleek achteraf te zorgen voor een constructieve kentering?

Niet alle vragen zijn op het eerste gezicht nuttig om te ontvangen. Dat geldt zeker voor vragen die erg pijnlijk aanvoelen wanneer je ze ontvangt. Je staat op zo’n moment niet te popelen om te mogen antwoorden.
Toch gebeurde het bij mij enkele malen dat ik achteraf vaststelde dat het wel belangrijk was dat iemand mij net die vraag stelde. Zelfs al stelde zij de vraag op een agressieve, niet-verbindende manier en op een voor mij ongelukkig moment bovendien.
Naast pijnlijke vragen kreeg ik lastige vragen die achteraf nuttig bleken.
Wat is jouw ervaring?
De kunst van het vragen bestaat er niet in om altijd ‘lieve’ vragen te stellen.
De kunst is evenmin om diegene aan wie jij je vraag aanbiedt tevreden te stellen.
Het hoort wél steeds bij de kunst om je eerst bewust te zijn van je intentie met het stellen van déze vraag.
Vervolgens is de opdracht om aandachtig aanwezig te zijn, de vraag in het midden te leggen* en alle tijd te laten aan de ander om de vraag op te nemen of niet en te beantwoorden of niet.
Wat telt is: wérkt de vraag en hoe wérkt ze? Aandachtig de ander waarnemen terwijl je de vraag stelt is de opdracht. Daarna zal je zoveel als mogelijk nagaan welk effect je vraag heeft, nu en op lange termijn (in de mate dat dit relevant is).
Het is niet omdat iemand aangeeft dat jouw vraag erg pijnlijk aanvoelt voor hem dat het geen ‘juiste’ vraag kan zijn, op dat moment.
Het stellen van confronterende vragen hoort bij de kunst van het vragen.

*Lees meer in: Hoe hou je het gesprek ‘in het midden’? → Korte teksten