Geduld hebben is voor ongeduldige mensen.
Wie is de leider van jouw tijd?
Persoonlijk leiderschap houdt in dat je bewust kiest hoeveel tijd je geeft aan een activiteit.
Luisteren naar iemand die te lang praat of zelfs zeurt; je kind helpen bij een moeilijke taak terwijl het tegenstribbelt; vaststellen dat je partner weer eens uitstelt om te doen wat jullie hebben afgesproken; beleven dat een ambtenaar zonodig net nu even weg moet voor een pauze; in de rij staan aan de kassa terwijl een oude vrouw voor jou niet meer weet waar ze haar centjes heeft gestoken; in een wachtzaal zitten en bericht krijgen van je huisarts dat zij dringend even weg moet; wachten voor een antwoord op een dringende aanvraag; in een lange file staan op de autobaan en vaststellen dat enkele automobilisten je voorbij steken via de pechstrook; enz.
Tijdens al deze ‘activiteiten’ doe jij iets. Jij ondergaat niet. Om iets te ervaren, te beleven of vast te stellen, moet jij iets doen, moet je actief zijn.
Bij de activiteiten in de voorbeelden moet je best geen geduld tonen, wél duidelijk kiezen hoeveel tijd en aandacht je er nu aan wilt geven. Geef de mensen en de situaties de tijd die zij nodig hebben. Heb oog voor jouw verwachtingen en behoeften. Zijn die realistisch in deze situatie? Waar heb jij nu behoefte aan? Waarin schuilt de spanning?
Geeft de situatie aan dat de tijd ie jij voorziet onvoldoende is? Kies dan opnieuw maar heb geen geduld. Heb je het gevoel dat je gedwongen wordt er meer tijd voor uit te trekken? Kies hoeveel het je waard is om meer tijd te geven aan die activiteit. Wellicht is dit je meer waard dan de consequenties te dragen wanneer je er mee zou stoppen en er geen extra tijd aan zou geven.
Wees de leider van je tijd, niet het slachtoffer.

‘Geduld hebben’ wijst op een relationele ongelijkheid tussen jou en diegenen voor wie jij zegt dat je geduld hebt. Je plaatst je dan innerlijk op een trapje hoger tegenover de ander. Jullie zijn niet meer gelijk. Jij creëert ongelijkheid!
Er is nog meer aan de hand: je beledigt diegene voor wie jij geduld toont. Het kan best edelmoedig lijken dat jij geduld toont maar in werkelijkheid neem je de ander niet au sérieux, niet helemaal zoals die zich op dat moment toont. Er is iets ‘mis’ met die persoon. De gebeurtenissen kunnen niet ‘gewoon’ verlopen omdat de ander niet doet zoals jij verwacht of wilt.
In de uitdrukking “Ik moet geduld hebben.” maakt ‘moeten’ het nog een beetje erger. Zo benadruk je een onderdanige, volgzame, onmachtige houding. Je toont je het slachtoffer van de situatie. Slachtoffers zeuren, klagen, verwijten de anderen, bekritiseren de structuren, enz.

Ieder moment in je leven is jouw moment. Wat jij doet op ieder moment is jouw keuze. Zelfs indien externe factoren een dwingend karakter hebben dan is het ervaren van iets als een ‘dwingende zaak’ jouw keuze. Jij kiest om je zo te voelen!
Eigen leiders overwegen en kiezen én nemen de verantwoordelijkheid op voor hun keuze. Ze verwijzen niet naar externe factoren die hen (als onmachtige of als slachtoffer) dwingen iets te doen. Ze houden de zaken flexibel en zorgzaam in handen en weten op het juiste moment bewust los te laten. Eigen leiders weten wat ze kunnen krijgen en wat niet, waar ze toe in staat zijn en waartoe niet, waar hun kracht ligt en waar hun zwakheden.
Verliezen ze toch eens hun geduld dan kloppen ze niet op hun kop. Fouten maken is menselijk. Een eigen leider weet dat, neemt zijn verantwoordelijkheid, zet de zaken recht zoveel hij nog kan en neemt de verantwoordelijkheid voor de consequenties, ook voor die gevolgen die hij niet voorzag. Dit alles zonder zeuren.

(Dit is een bericht uit 2016 dat ik herneem omdat ik  tijdens deze corona-tijd vaak het thema ontmoet.)