Tagarchief: Leren

Vraag van de week (50)

Op welke vraag, die tot op heden niet werd beantwoord, wil je wel erg graag een antwoord?

Er zijn interessante vragen die geen antwoord krijgen of, misschien beter, nog niet hebben gekregen. Vaak zijn het weetjes-vragen, interessant doch zonder levensbelang. Een antwoord is niet noodzakelijk om vrolijk verder te gaan. Ieder mens heeft echter minstens één vraag waarop een antwoord wél erg nuttig zou zijn, nodig, noodzakelijk, belangrijk, zeer wenselijk, … .
Wat is de vraag die jou al een tijdje bezig houdt en waarop je nog geen antwoord hebt gekregen ook al verlang je er zo naar? In welke mate wordt je gedreven door meer dan nieuwsgierigheid? Wat maakt die vraag zo belangrijk? Welke reële, concrete behoefte zit er onder? (1) Met welke andere belangrijke vraag is ze verbonden?
Van wie verwacht jij een antwoord? Op wiens bordje dient deze vraag dan te liggen? Hoe slaag je er in om die daar neer te leggen? Hoe lang mag het antwoord nog uitgesteld worden? Wat doe je wanneer blijkt dat het geen ‘juiste’ vraag is en dat er dus nooit een antwoord op kán komen? Hoe vorm je je vraag om zodat die door de betrokkene kan worden beantwoord? Indien je je vraag niet zelf kunt of durft te stellen, aan wie kan je vragen om jouw ‘postbode’ te zijn?
Wat betekent het voor jou wanneer je die vraag uiteindelijk voor ‘eeuwig’ laat rusten, zonder antwoord?
Je kunt een vraag ook koesteren als ‘vraag’ en zelfs geen antwoord (meer) willen. Hoe voelt dat dan voor jou? Hoeveel innerlijke rust geeft jou dat? Hoe velt het om gewoon te genieten van het feit dat een vraag een ‘vraag’ is en in jou blijft vragend werken? Welke vraag houdt jouw gezonde twijfel in vorm? (2)

(1) Raadpleeg de lijst met concrete behoeften achteraan in het boek De Blauwe Rivier oversteken – Hoe ontwikkel ik een ‘probleem’ tot een duurzame ‘oplossing’? (p.210) Tip: je kunt deze pagina raadplegen op je computer zonder dat je het volledige boek moet downloaden, gewoon klikken op ‘hier‘ en op je scherm naar de betrokken pagina gaan. → Boeken
(2) Lees meer over ‘gezonde twijfel’ in het hoofdstuk ‘Leerrijk mét onzekerheid en twijfels’ in de tekst Leerrijker worden kán! → Korte teksten

Je verhaal vertellen biedt perspectief

Je levensverhaal vertellen biedt perspectief aan je leven. Ik heb hierover een nieuwe tekst op de site gezet: Hoe vertel je je levensverhaal? Je leven in beeld brengen → Korte teksten
Daarin geef ik aanwijzingen voor zes verschillende vormen waarin je je verhaal in beeld kunt brengen.(1)  Daarbij is het nuttig rekening te houden met zowel de Chronos-tijd (de gemeten tijd van de klok) als de Kairos-tijd (de beleefde tijd). (2)
Het vertellen van je verhaal zal je stimuleren om met meer inzet verder op pad te gaan. Je verhaal is er niet alleen voor jezelf, je biedt aan anderen iets wat hen kan inspireren.
Zowel bij twijfels als bij het met enthousiasme starten van een nieuwe levensfase; zowel wanneer je eind twintig wat rust en structuur zoekt als wanneer je wordt geconfronteerd met de mid-life; zowel wanneer je op de drempel van je zestig staat als van je zeventig of je tachtig; … een beeld van je leven vormen is een kracht.
Je hoeft dus niet te wachten tot je zeer oud bent. Iedereen kan het verhaal vertellen ‘tot op vandaag’.

De inhoud van de tekst:
Het beeld van je leven
Wanneer je levensverhaal vertellen?
Je levensverhaal is niet je levensloop
Vanuit welk perspectief vertelt iemand?
Leven in vier dimensies
Meerdere vormen voor je levensverhaal
Hoe ‘waar’ is jouw levensverhaal?
Wat kan je levensverhaal je opleveren?
1. Je biografie
2. Je autobiografie
3. Je thema-gericht verhaal
4. Je verhaal van nu
5. Je inspiratie-verhaal
6. Je laatste reis-koffer
7. Het na-verhaal van de anderen
Hulp bij het vertellen van je verhaal

(1) De meeste biografiecoachen hanteren slechts enkel de vormen voor een terug-blik.
(2) Hermsen, Joke, Kairos Castle – Over de kunst van het juiste ogenblik, Lannoo 2017

De illustratie: Kairos – A fragment of an Attic sarcophagus dating from 160—180 CE – Marble – Roman work after the Greek original by Lysippos ca. 350—330 BCE – Turin, Museum of Antiquities

Vraag van de week (43)

Welk ‘probleem’ van jou werd beantwoord door jou te wijzen op wat niet werkt?

Indien jij met een ‘probleem’ zat en je kreeg als eerste reactie te horen wat je allemaal fout doet, heb je wellicht ervaren dat dit je niet enthousiast maakt om er tegenaan te gaan.
Wanneer iemand bij jou komt met een ‘probleem’ vertelt hij meestal op een klagende toon een reeks vaststellingen, iets waar hij moeite mee heeft. Hoe vaak heb jij hem daarbij gewezen op wat niet werkt en dat hij de zaken fout aanpakt? Ik hoor en zie het nog iedere dag, zeker vandaag met de meningen over de aanpak van het corona-virus. Wijzen op het negatieve van een actie of op gevaren lijkt onze aangeboren houding maar dat is het niet, het is aangeleerd gedrag. Ja, in onze genen zitten aanzetten voor oude gedragspatronen (vecht-vlucht-verstijf) maar inmiddels zijn we enkele tienduizenden jaren verder en heeft opvoeding en socialisatie veel overgenomen. Wat werd aangeleerd kan je afleren.
Hoe vaak kreeg je een snel advies (hoe de ander het zou doen) zonder oog te hebben voor jouw ‘probleem’? Snel een advies geven is evenmin een oplossingsgerichte houding. Jullie zijn dan beiden gezellig in het ‘Redder-spel’ gestapt.(1)
Wanneer iemand het ‘foute’ gedrag blijft herhalen én klagen dat er een ‘probleem’ is, wijst dat op een dieper liggende vraag. Enkel het vinden van de vraag waar het écht om gaat, helpt om uit de vicieuze cirkel te geraken.
Wat was jouw ‘probleem’? Of beter, wat was jouw dringende, dwingende vraag? Een écht probleem is een dringende vraag die jij stelt en waar jij verantwoordelijkheid voor neemt. Indien aan deze voorwaarde niet wordt voldaan dan wijst het woord ‘probleem’ dat je gebruikt op: een wanhoopskreet, een ongemak, een vervelende zaak, iets waar jij je zorgen over maakt of één van de tweehonderd andere mogelijkheden die je vindt achteraan in het boek De Blauwe Rivier oversteken – Hoe ontwikkel ik een ‘probleem’ tot een duurzame ‘oplossing’?(2)
Dus, wat was jouw belangrijke vraag? Welke reactie had je daar graag op gekregen (of wil je nog steeds krijgen) zodat jij je achteraf gesterkt voelt om zelf de oplossing te vinden? Welke houding van de ander zou jij erg waarderen?
Hoe ga jij antwoorden de volgende keer dat iemand bij jou komt met een ‘probleem’?
Leer hoe jij je eigen ‘problemen’ het best constructief aanpakt, dan kan je anderen helpen dat ook te doen. Stel jezelf en de ander de juiste vragen.

(1) Lees meer in het hoofdstuk ‘De eigen kracht versterken’ p.33 in de tekst: De kunst van het vragen en het Vragenkompas
(2) Het boek vind je gratis onder ‘Boeken’

Edel zwijgen is actieve stilte

Ik heb een nieuwe ‘Korte tekst’ toegevoegd: De kunst van het edel zwijgen – Edel zwijgen werkt vaker efficiënter dan je mening geven.
We vinden het heel gewoon om regelmatig, zo niet voortdurend, onze mening te geven. Vrije meningsuiting is een recht van iedere burger. Gelukkig, want dankzij het duidelijk uiten van hun mening hebben burgers in het verleden politieke en sociale rechten verworven waarvan wij nog steeds genieten. Het is de laatste decennia echter een gewoonte geworden om vrij snel een mening te geven of ongenuanceerd feedback te geven. We wijzen anderen op wat wij denken en voelen bij hun gedrag of hun beslissingen. Er is een cultuur gegroeid die het begrip ‘assertiviteit’ in de praktijk gelijkschakelt met ‘ongezouten je mening geven’.
Sommigen zijn nog een stap verder gegaan en hebben de houding aangenomen dat ze om het even hoe hun mening mogen geven en om het even wanneer en dat ze niet verantwoordelijk zijn voor de reactie van de ander of voor de gevolgen. “Dat is het probleem van de ander.”
Er is echter een verschil tussen ‘ongezouten je mening geven’ en ‘respectvol je ongezouten mening geven’. In het eerste geval is je manier van communiceren ongezouten, niet respectvol. In het tweede geval gaat het om de aard van je mening, die stevig en zonder omwegen is (inhoudelijk) en die je respectvol meedeelt (zodat die ook wordt gehoord!).

Moet ik dan leren mijn mond te houden? Moet ik dan alles inslikken? Gewoon alles over me heen laten komen? 
Neen, dit soort zwijgen is niet ‘edel’ en werkt negatief, zowel voor jezelf als voor de ander. Het betekent dat je je gevoelens blokkeert. Je houdt je frustraties en je kwaadheid vast in je hart en je hoofd. Dit soort ‘zwijgen’ is in feite conflict vermijdend gedrag.
Edel zwijgen is gans anders. Bij edel zwijgen voel je je goed, heb je respect voor je gevoelens en voor de gevoelens van de ander. Je houdt niets vast, integendeel, je laat de zaken los (1).
Je parkeert de dingen niet voor later, neen, je houdt er nu mee op, je geeft er niet langer energie aan, je voedt de gedachten niet verder, je houdt op met het innerlijk gesprek. Je ontspant je want je hecht je niet meer aan frustrerende gevoelens. Je doet dit niet omdat het moet maar omdat je dat wil, omdat je voelt dat het je deugd doet, dat je er beter van wordt.

Lees het volledige verhaal → Korte teksten

(1) Lees meer in: Wu-wei – Bereik meer met actief niet-doen → Korte teksten

Vraag van de week (40)

Welke ‘foute’ vraag bleek achteraf toch te werken?

In het vorig bericht stond wat een ‘juiste’ vraag is. Dat lees je tevens in de tekst ‘De kunst van het vragen en het Vragenkompas’.(1)  Je kunt met mij vaststellen dat jij en ik dagelijks meer ‘foute’ dan ‘juiste’ vragen stellen, vragen die op dat ogenblik voor de ander niet wèrken of volledig naast de kwestie blijken te zijn. Het is geen ramp om ‘foute’ vragen te stellen. Uit ‘foute’ vragen kan je leren. Dus, neem op het moment dat je dat beseft je woorden terug, leg eerst verbinding met de ander, ga na of een nieuwe vraag nodig is. Indien niet, dan is het de kunst om respectvol te zwijgen.
Toch kon ik in mijn praktijk ook andere gevolgen vaststellen.
Wanneer ik na een ‘foute’ vraag geen nieuwe vraag stel maar de stilte respecteer, gebeurt het dat er in die stilte toch een constructieve reactie komt. Daarvoor dien ik wel de stilte volledig stil te laten zijn, ook non-verbaal, ook met mijn lichaamstaal. Ik dien tegelijk echt ‘aanwezig’ te blijven. Ik dien die stilte-ruimte aan te bieden zolang de ander aangeeft (meestal non-verbaal) dat die voor haar aangenaam aanvoelt.
Het gebeurde meermaals dat ik na het stellen van een vraag die voor haar en op dat moment niet gepast was, ik weken later vernam dat mijn vraag toch een constructief effect had. Zij was op het moment dat ik de vraag stelde er niet mee gediend. Toch was de vraag ergens in haar blijven hangen. Klaarblijkelijk oordeelde haar onbewuste dat die misschien toch van pas kon komen. En ja, weken later, naar aanleiding van een voorval in een totaal andere situatie, heeft ze mijn ‘foute’ vraag terug opgenomen. Nu kwam ze wel van pas en bezorgde het haar een duwtje in de richting van een oplossing.
Achteraf bleek dat in beide gevallen de intentie waarmee ik mijn ‘foute’ vraag had gesteld op dat moment meer invloed te hebben dan de inhoud van mijn vraag.(2)
Welke ‘foute’ vraag die jij ooit hebt gesteld, heeft later toch goed gewerkt?

(1) Het hoofdstuk ‘Vragen die werken’ p.12
(2) Lees meer in het hoofdstuk ‘De kracht van de intentie’ p.108 in het gratis boek 
De Blauwe Rivier oversteken – Hoe ontwikkel ik een ‘probleem’ tot een duurzame ‘oplossing’? → Boeken